همانطور که می دانیم پزشکی مدرن یا پزشکی، س از انقلاب صنعتی در قرن 18 شروع به ظهور کرد. در این زمان، رشد سریع در فعالیت های اقتصادی در اروپای غربی و آمریکا صورت گرفت.
در قرن نوزدهم، رشد اقتصادی و صنعتی همچنان ادامه داشت و مردم بسیاری از اکتشافات و اختراعات علمی را انجام دادند.
دانشمندان پیشرفت سریع در شناسایی و پیشگیری از بیماری ها و درک اینکه چگونه باکتری ها و ویروس ها کار می کنند، پیشرفت کرده اند. با این حال، آنها هنوز راه زیادی برای درمان و درمان بیماری های عفونی دارند.
در طول قرن نوزدهم، نحوه زندگی و کار مردم به طور چشمگیری تغییر کرد. این تغییرات بر خطر بیماری های عفونی و سایر شرایط تاثیر می گذاشتند.
صنعت: همانطور که فرآنید های تولید بیشتر تبدیل به مکانیزه شدن شده است، بیماری های مختلف مربوط به کار عمومیت پیدا کرد که شامل بیماری های ریوی،درماتیت(اگزما)،
آرواره قوسی(Phossy jaw) یک نوع نکروز فک که کسانی که با فسفر سر و کار داشتند را درگیر میکرد،معمولا در صنعت کبریت سازی این بیماری شایع بوده است.
در همین حال، پیشرفت های علمی می تواند برای ایجاد درمان های جدید امکان پذیر باشد.
در قرنهای نوزدهم و بیستم شاهد پیشرفتهایی در کنترل عفونت بودیم. در پایان قرن نوزدهم، 30 درصد مرگ و میر ناشی از عفونت بود. در اواخر قرن بیستم، این رقم به کمتر از 4 درصد کاهش یافت.
لوئیس پاستور
لوئیس پاستور (1822-1895)، یک شیمیدان و میکروبشناسی از فرانسه، یکی از بنیانگذاران میکروبیولوژی پزشکی بود. او بعنوان استاد شیمی در دانشگاه لیل، وظیفه پیدا کردن راه حل هایی برای برخی از مشکلات مربوط به صنایع محلی بود.
پاستور نشان داد که باکتری باعث بوجود آمدن شراب، آبجو و شیر می شود. او توضیح داد که جوشیدن و خنک کردن یک مایع، باکتری را از بین می برد. لویی پاستور و کلود برنارد (1813-1878) با هم، تکنیک برای پاستوریزه کردن مایعات را توسعه دادند.
کلود برنارد اولین دانشمند بود که پیشنهاد آزمایش “کور” را پیشنهاد داد تا مشاهدات علمی را هدفمندتر کند. بعدا، پس از بررسی اپیدمی در میان کرم های ابریشمی در صنعت ابریشم در جنوب فرانسه، پاستور مشخص کرد که انگل ها عامل اصلی آن هستند. او تنها با استفاده از تخم مرغ های ابریشمی که سالم بودند و هیچ انگلی نداشت، این اقدام ،اپیدمی را حل کرد و صنعت ابریشم بهبود یافت.
پاستور مطمئن بود که پاتوژن ها به خارج از بدن حمله می کنند. این تئوری ژنی بیماری بود. با این حال، بسیاری از دانشمندان نمی توانستند باور داشته باشند که موجودات میکروسکوپی می توانند مردم و دیگر گونه های نسبتا بزرگ را آسیب بزنند و حتی آنها را بکشند. پاستور گفت که بسیاری از بیماری ها، از جمله سل (TB)، وبا، سیاه زخم ،آبله ، زمانی اتفاق می افتد که میکروب ها وارد بدن از محیط زیست می شوند. او معتقد بود که واکسن ها می توانند از چنین بیماری هایی جلوگیری کنند و به توسعه واکسن برای هاری ادامه داد.
فلورانس نایتینگل Florence Nightingale
فلورانس نایتینگل Florence Nightingale (1820-1920) یک پرستار انگلیسی، متخصص آمار و نویسنده بود. او در ابتدای کار پرستاری، در حین مراقبت از سربازان زخمی در جنگ کریمه بود.
نایتینگل از یک خانواده اصیل بود. در ابتدا، آنها از او را برای اینکه پرستاری بخواند موافقت نمیکردند، با این حال، والدین او در نهایت موافقت کردند که او توانست یک دوره 3 ماهه پرستاری در آلمان در سال 1851 بگذراند. تا سال 1853، او سرپرست بیمارستان زنان در خیابان هارلی در لندن بود.
جنگ کریمه در سال 1854 آغاز شد. سیدنی هربرت، وزیر جنگ، از لایتینگال خواست که یک تیم پرستار را در بیمارستان های نظامی ترکیه رهبری کند. او در سال 1854 با 34 پرستار که در آنجا مشغول به تحصیل بودند، وارد اسکاتاری ترکیه شد.
او از آنچه دیده بود شوکه شد. اعضای کادر پزشکی خسته به سربازان مجروح که درد غیر قابل تحملی داشتند کمک میکردند ،بسیاری از سربازان می مردند در حالی که مقامات مسئول بی تفاوت بودند. فقدان دارو و استانداردهای بهداشتی ضعیف منجر به عفونت توده ای شد.
Nightingale و تیم او به صورت خستگی ناپذیری برای بهبود بهداشت و ارائه خدمات بیماران کار میکردند، از جمله امکانات آشپزی و لباس های شسته شده. تحت تاثیر تغییرات او، میزان مرگ و میر دو سوم کاهش یافت.
در سال 1860، Nightingale یک مدرسه آموزشی برای پرستاران در لندن تاسیس کرد. پرستاران که در آنجا آموزش می دیدند، در سراسر انگلستان کار می کردند. آنها با همه چیزهایی که در مورد بهداشت و ضدعفونی کردن، برنامه ریزی درست بیمارستان و بهترین راه ها برای رسیدن به سلامتی آموخته بودند با خود به سراسر بریتانیا میبردند و استفاده میکردند. فلورانس نایتینگل نقطه عطفی برای زنان بود که نقش مهمی در مراقبت های پزشکی ایفا کردند. بسیاری از شیوه های او هنوز امروزه اعمال می شود.
1800:هومفری دیوی، شیمیدان و مخترع بریتانیا ویژگیهای بیهوشی دی نیتروژن مونوکسید (N2O) که به عنوان گاز خنده شناخته شده است توصیف کرد.
1816: رنه لانک، یک دکتر فرانسوی، استتوسکوپ را اختراع کرد و استفاده از آن در تشخیص عفونت های قفسه سینه را پیشگام کرد.
1818: جیمز بلاندل، متخصص زنان و زایمان، نخستین انتقال خون موفق را در بیمارانی که خونریزی داشتند، انجام داد.
.
1842: کرافورد لانگ، یک داروساز و جراح آمریکایی، اولین دکتری بود که بیهوشی اتر استنشاق شده را برای یک عمل جراحی انجام داد.
1847: یک دکتر مجارستانی به نام ایگناتس زملوایس دریافت که میزان شیوع “تب خفیف” و یا تب خال، به طور قابل توجهی کاهش یافته می یابد، اگر کارکنان بهداشت قبل از دست زدن به زنی در طول زایمان دست هایشان را ضد عفونی کنند. تب کودک در 25 تا 30 درصد موارد کشنده و 70 تا 80 درصد موارد اپیدمی همه گیر بوده است.
1849: الیزابت بلکول، یک زن آمریکایی، اولین دکتر زن در ایالات متحده آمریکا شد و اولین زن زن در فهرست پزشکی انگلستان شد. او آموزش زنان در زمینه پزشکی را ارتقا داد.
1867: جوزف لیستر، جراح انگلیسی و پیشگام جراحی آنتی سپتیک، با موفقیت با استفاده از فنل – که سپس به عنوان اسید کاربولیک شناخته شد – برای پاک کردن زخم ها و استریل کردن ابزار جراحی،استفاده کرد . در نتیجه کاهش عفونت های پس از عمل منجر شد.
1879: پاستور اولین واکسن آزمایشگاهی علیه وبای پرندگان در آزمایشگاه تولید کرد.
1881: پاستور یک واکسن آنتراکس را با ضعیف کردن باکتری آنتراکس با اسید کاربولیک توسعه داد. او اثربخشی خود را برای عموم با استفاده از 50 گوسفند به اثبات رسانید. تمام 25 گوسفند غیر واکسن شده مردند، اما تنها یک گوسفند واکسینه شده مرد که احتمالا از یک علت غیر مرتبط بوده است.
1882: پاستور موفق به جلوگیری از هاری در جوزف میستر، یک پسر 9 ساله، با استفاده از واکسیناسیون پس از قرار گرفتن در معرض بیماری شد.
1890: امیل فون بیینگینگ، فیزیولوژیست آلمانی، ضد توکسین ها را کشف کرد و از آنها برای توسعه واکسن های دیفتری و قاعدگی استفاده کرد. او بعدا اولین جایزه نوبل فیزیولوژی یا پزشکی را دریافت کرد.
1895: ویلهلم کنراد رنتنگ(Wilhelm Conrad Röntgen) ،فیزیکدان آلمانی، اشعه ایکس را با تولید و تشخیص در محدوده این طول موج را کشف کرد.
1897: شیمیدانانی که در شرکت آلمانی Bayer AG کار می کردند، اولین آسپیرین را تولید کردند که نسخه ساخته شده از سالیسین بود که از گونه گیاهی Filipendula ulmaria Meadowsweet (عروس چمنزار اروپایی) مشتق شده بود. در عرض 2 سال به موفقیت تجاری جهانی رسید.
1901: کارل لنستینر، زیست شناس و متخصص اتریشی، انواع مختلف خون را شناسایی کرد و آنها را به گروه های خون طبقه بندی کرد.
1901: آلوسی آلزایمر، یک روانپزشک و روانپزشک آلمانی، “زوال عقل” را شناسایی کرد که بعدها به عنوان بیماری آلزایمر شناخته شد.
1903: یک پزشک هلندی و فیزیولوژیست به نام ویلیم ایینفونف اولین الکتروکاردیوگرام عملی (ECG یا EKG) را اختراع کرد.
1906: فردریک هاپکینز، بیوشیمی انگلیس، ویتامین ها را کشف کرد و پیشنهاد کرد که کمبود ویتامین ها باعث ایجاد نرمی استخوان و اسکوربوت می شود.
1907: پل الریخ، یک دکتر و دانشمند آلمانی، درمان شیمی درمانی برای بیماری خواب را توسعه داد. آزمایشگاه او نیز آرسفنامین (Salvarsan)، اولین درمان موثر برای سیفلیس را کشف کرد. این اکتشافها شروع شیمی درمانی بودند.
1921: دانشمندان پزشکی؛سر فردریک بنتینگ، یک کانادایی، و چارلز هربرت بست، یک کانادا آمریکایی، انسولین را کشف کردند.
چارلز هربرت بست
سر فردریک بنتینگ
1923-1927: دانشمندان اولین واکسن ها را برای دیفتری، سرفه، ، سل و کزاز کشف و مورد استفاده قرار دادند.
1928: سر الکساندر فلمینگ، متخصص زیست شناسی اسکاتلندی، پنی سیلین را کشف کرد که از Penicillium notatum تشکیل شده بود. این کشف مسیر تاریخ را تغییر داد و میلیون ها نفر را نجات داد.
1929: دکتر هانس برگر، دکتر آلمانی، الکتروانسفالوگرافی انسانی را کشف کرد و میتوان او را اولین فرد برای ثبت امواج مغزی دانست.
1932: گرهارد دومجک، پاتولوژیست و باکتری شناس آلمانی، یک درمان برای عفونت های استرپتوكوك را توسعه داد و پرتوسیس را كه اولین آنتی بیوتیك در بازار بود ساخت.
1935: Max Thieler، یک میکروبیولوژیست آفریقای جنوبی، اولین واکسن موفق برای تب زرد را ساخت.
1946: متخصصان آمریکایی؛ آلفرد جیلیمان و لوئیس سید گودمن، اولین ماده مؤثر شیمی درمانی نوشیدنی، خردل نیتروژنی را کشف کردند، بعد از اینکه متوجه شدند که سربازان غلظت سلول های سفید خون شان پس از مواجهه با خردل نیتروژن پایین می آید.
1948: جولیوس اکسلراد و برنارد برودی(Julius Axelrod and Bernard Brodie)، شیمی دانان آمریکایی استامینوفن (پاراستامول، تیلنول) را اختراع کردند.
Louis S. Goodman
Alfred G. Gilman
1949: دانیل داررو (Daniel Darrow)استفاده از راه های خوراکی و تزریق داخل وریدی برای درمان اسهال در نوزادان را معرفی کرد. با هارولد هریسون، او اولین او آر اس (Oral Rehydration Salt) برای استفاده بالینی را ساختند.
1952: جوناس سلک(Jonas Salk)، یک محقق پزشکی آمریکایی و ویروس شناس، اولین واکسن فلج اطفال را اختراع کرد. سلک به عنوان یک کارگر معجزه شناخته شد، زیرا بیماری فلج اطفال در ایالات متحده پس از جنگ جهانی دوم به یک مشکل بهداشت عمومی تبدیل شده است.
1953: دکتر John Heysham Gibbon، یک جراح آمریکایی، دستگاه قلب و ریه را اختراع کرد. او همچنین اولین جراحی قلب باز را انجام داد، تعمیر یک نقص دیواره دهلیزی (که همچنین به عنوان سوراخ در قلب شناخته شده ).
1953: فیزیکدان سوئدی Inge Edler اختراع ultrasonography پزشکی (اکوکاردیوگرافی).
1954: جوزف موری اولین پیوند کلیه انسانی را انجام داد که دوقلوهای یکسان را شامل می شد.
1958: رنه المقويست، پزشک و مهندس، نخستين ضربان ساز قابل برنامه ريزي را توسعه داد. او همچنین اولین چاپگر جوهر افشان ECG را توسعه داد.
1959: Min Chue Chang، یک متخصص زیست شناسی چینی آمریکایی، لقاح آزمایشگاهی (IVF) را انجام داد که بعدها به اولین “نوزاد لوله آزمایش” منجر شد. چانگ همچنین به توسعه قرص ضد بارداری خوراکی کمک کرد که FDA در سال 1960 تصویب کرد.
1960: گروهی از آمریکایی ها تکنیک احیا قلب و ریه (CPR)را توسعه دادند. آنها در ابتدا بر روی یک سگ با موفقیت آزمایش کردند و این تکنیک مدت کوتاهی پس از آن، زندگی یک کودک را نجات داد.
1962: سر جیمز وات بلاک ، دکتر اسکاتلندی و داروشناس، اولین بتا بلوکر را اختراع کرد پس از بررسی اینکه چگونه آدرنالین عملکرد قلب انسان را تحت تاثیر قرار می دهد. داروی پروپرانولول، درمان بیماری های قلبی است. بلاک همچنین سایمتیدین را ساخت که درمان زخم معده بود.
1963: توماس استارزل، یک پزشک آمریکایی، اولین پیوند کبد انسان را انجام داد و جیمز هاردی، جراح آمریکایی، اولین پیوند ریه انسان را انجام داد.
1963: لئو هانس استرنباخ، یک شیمیدان لهستانی، دیازپام (Valium) را کشف کرد. در طول عمر خود، استرنباخ همچنین کلردیاازپوکسید (Librium)، تریمیتافان (Arfonad)، کلونازپام (Klonopin)، فلورازپام (Dalmane)، فلونیتروزپام (Rohypnol) و نترازپام (Mogadon) را کشف کرد.
John Endersو همکارانش اولین واکسن سرخک را ساختند.
1965: هری مارتین مایر، یک متخصص ویروس شناس اطفال آمریکایی، واکسن سرخجه را توسعه داد که در سال 1970 در دسترس قرار گرفت.
1966: C. Walton Lillehei، یک جراح آمریکایی، اولین پیوند موفق لوزالمعده انسان را انجام داد. Lillehei همچنین پیشگام در جراحی قلب باز، و همچنین تجهیزات جدید، پروتز، و تکنیک های جراحی قلب و عروق بود.
1967: کریستین بارنارد، یک جراح قلب آفریقای جنوبی، اولین پیوند قلب انسان به انسان را انجام داد. موریس هیلمن، یک میکروبیولوژیست آمریکایی و متخصص جراحی، اولین واکسن خوک را تولید کرد. هیلمن 40 واکسن را توسعه داد که این تعداد واکسن بیشتر از دیگران بوده .
1970: پزشکان اولین دارو موثر برای سرکوب ایمنی، سیکلوسپورین، در روش پیوند عضو استفاده کردند. سیکلوسپورین همچنین پسوریازیس و سایر بیماریهای ایمنی بدن ، موارد شدید آرتریت روماتویید بهبود پیدا کردند.
1971: ریموند دامادیان، یک پزشک ارمنی آمریکایی، استفاده از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) را برای تشخیص پزشکی کشف کرد. در همان سال، گادفری هانسفیلد(Sir Godfrey Hounsfield)، مهندس برق بریتانیایی، ماشین اسکن کامپیوتری (CT یا CAT) را ارائه کرد که خودش توسعه داده بود.
1978: پزشکان آخرین مورد مرگ و میر باقی مانده از آبله را ثبت کردند.
1979: جورج هیچینگز، یک دکتر آمریکایی، و گرترود الیون، یک بیوشیمیست و داروشناس آمریکایی، پیشرفتهای مهمی را با داروهای ضد ویروسی ایجاد کردند. کار پیشگام آنها در نهایت منجر به تولید زیدوودین( azidothymidine (AZT))یک دارو HIV بود.
1980: دکتر Baruch Samuel Blumberg، یک دکتر آمریکایی، آزمایش تشخیص هپاتیت B و واکسن آن را توسعه داد.
1981: بروس ریتز، یک جراح قلب آمریکایی، موفق به انجام اولین روش پیوند ترکیب شده قلب و ریه انسان شد.
1985: Kary Banks Mullis، یک بیوشیمیست آمریکایی، پیشرفت هایی را برای واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) انجام داد و امکان تولید هزاران و شاید میلیون ها نسخه از یک توالی خاص DNA را فراهم کرد.
1985: سر الک جان جفریز (،Sir Alec John Jeffreys )یک دانشمند ژنتیک انگلیسی، تکنیک هایی برای شناسایی اثر انگشت های DNA و تشریح پرونده های مربوط به دادرسی های قانونی در سراسر جهان را ایجاد کرد. این تکنیک ها همچنین مشکلاتی که مربوط به جرم و جنایت نمی شدند مانند اختلافات پدر و مادر را رفع می کرد.
1986: Eli Lilly ،فلوکستین (Prozac)، یک ضد افسردگی کلاس مهارکنندههای بازجذب سروتونین (SSRI) را ساخت که پزشکان برای چندین مشکل روانپزشکی تجویز می کردند.
1987: اداره غذا و داروی ایالات متحده (FDA) نخستین استاتین، لوستاتین (Mevacor) را تأیید کرد. استاتین ها می توانند میزان کلسترول LDL را تا 60 درصد کاهش دهند، و خطر بیماری قلبی و سکته را کاهش می دهد.
1998: جیمز الکساندر تامسون، یک متخصص زیست شناسی رشد آمریکایی، اولین سلول بنیادی جنینی انسان را استخراج کرد. او بعدا راهی برای ایجاد سلول های بنیادی از سلول های پوست انسان پیدا کرد.
2000: دانشمندان پیش نویس پروژه ژنوم انسانی (HGP) را تکمیل کردند. این پروژه شامل همکاران از سراسر جهان است.
هدف این است:
تعیین توالی جفت پایه شیمیایی که DNA را تشکیل می دهند.
شناسایی و نقشه برداری تمام 20،000-30،000 یا بیشتر ژن ژنوم انسان.
این پروژه ممکن است منجر به توسعه داروها و درمان های جدید برای جلوگیری یا درمان بیماری های مبتنی بر ژنتیک شود.
2001: دکتر کنت ماتسومورا اولین کبد بیو مصنوعی را ایجاد کرد. این امر می تواند به دانشمندان ایجاد کبد مصنوعی برای پیوند یا سایر تکنیک هایی که کبد آسیب دیده را برای تجدید ساختن خود منجر شود ،منجر شوند.
2005: Jean-Michel Dubernard، یک متخصص پیوند فرانسوی، یک پیوند چهره ای را روی یک زن انجام داد که در نتیجه یک حمله سگ، چهره او را از بین برد. در سال 2010، پزشکان اسپانیایی یک پیوند چهره ای روی یک مرد که در یک حادثه تیر اندازی بوده اند انجام دادند.
تحقیقات همچنان به پیشرفت علوم پزشکی ادامه می دهند. برخی از زمینه هایی که دانشمندان در حال حاضر بر روی آن کار میکنند عبارتند از:
در مقیاس های دیگر، شرکت های تامین کننده پزشکی قبلا از هواپیماهای بدون سرنشین برای ارائه دارو به مناطق دور افتاده جهان استفاده کرده اند.
در حالی که پزشکی مدرن به پیشرفت ادامه می دهد، چالش های مهمی باقی می مانند.
مترجم : فصیح اله رضایی
منابع
Bosely, S. (2007, January 5). Milestones that showed the way to modern medicine. Retrieved from https://www.theguardian.com/science/2007/jan/05/medicineandhealth.health
Feingold, K. R., & Grunfield, C. (2016, August 10). Cholesterol lowering drugs. Endotext [Internet]. Retrieved from https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK395573/
Florence Nightingale. (2018, August 21). Retrieved from https://www.history.com/topics/womens-history/florence-nightingale-1
Hajar, R. (2015, January–March). History of medicine timeline. Heart Views, 16(1), 43–45. Retrieved from https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4379645/
Hallett, C. (2005, January 1). The attempt to understand puerperal fever in the eighteenth and early nineteenth centuries: The influence of inflammation theory. Medical History 49(1): 1–28. Retrieved from https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1088248/
Louis Pasteur (1822–95). (n.d.). Retrieved from http://broughttolife.sciencemuseum.org.uk/broughttolife/people/louispasteur
Measles history. (2018, March 19). Retrieved from https://www.cdc.gov/measles/about/history.html
Medical milestones: Celebrating key advances since 1840. (2007, January). The BMJ, 334(Suppl.), s1–22. Retrieved from https://www.bmj.com/content/suppl/2007/01/18/334.suppl_1.DC2/milestones.pdf
Newman, L. (2005, April 30). Maurice Hilleman. The BMJ, 330(7498), 1028. Retrieved from https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC557162/
Winners of the Nobel Prize for Physiology or Medicine. (2018, October 2). Retrieved from https://www.britannica.com/topic/Winners-of-the-Nobel-Prize-for-Physiology-or-Medicine-1856944